BLADSPIEGEL
Wat in ‘t bos, veld en uw tuinen gebeurt,
beweegt ook de mens als hij lacht en soms treurt.
Want hoewel God de verscheidenheid schiep,
wordt alles geregeerd door hetzelfde principe.
Laat het blad daarom een spiegel nu zijn,
en herken uw gezicht in elk ander domein,
dat vormt een etappe van uw lange reis,
een tocht door de kamers van Gods droompaleis.
Een plant kan slechts kiemen in wat de aarde haar biedt,
en groeit door de gaven die de hemel uitgiet.
Ontvangt al haar voeding uit een eerder bestaan,
de rest van een kringloop die voorbij is gegaan.
Dat wat ze leerde door hagel en wind,
is deel van de stof waarmee de schoolgang begint.
Het boek dat ze dichtsloeg toen de winter haar nam,
ging opnieuw ook weer open toen het voorjaar terugkwam.
Ze bloeide al eerder reeds menig seizoen,
en sliep ook al vaker, wierp af toen haar groen.
Zo stierf de plant dus al menige dood,
waardoor ze zichzelf perspectief opnieuw bood.
De plant heeft vermoedens die zacht weer vervagen,
als de herfstwind haar geselt en het dier haar verscheurt.
Leert zo ‘t verschil tussen pijn en behagen,
en vormt zich een beeld van wat er om haar gebeurt.
De wil tot ontvangen wordt langzaam robuust,
als de plant zich verwijdert van beelden diffuus.
Als dier heeft het zinnen die scherper beminnen
en laat het zich gelden als hongerige blik.
Met listige sluipgang en neus vindingrijk,
klauwen die vangen uit naam van verlangen,
dwingen tot doodskreet en winnaarsgezangen,
zo torent het roofdier hoog boven zijn rijk.
Maar wie oplegt zijn wil, zo met tand en venijn,
leeft niet in een wereld om onachtzaam te zijn.
Want overal schuilt nu hetzelfde gevaar,
de wereld die spiegelt het hart der barbaar.
Ergens te midden van al dat geweld,
geeft pijn en miserie het grootste geschenk.
Het is het moment waarop ik niet langer honger,
maar barmhartig aan het welzijn van anderen denk.
Onrijpe vruchten zijn bitter en zuur.
Weet: goede opbrengst heeft nodig haar duur!
Wacht je te lang nu of oogst je te vroeg,
dan gaat verloren wat Gaia trots droeg.
Zoals je laat hangen het prematuur fruit
en vertrouwt op de warmte der zon,
zo baadt ook elk voorval der mensen in licht,
dat tot zegen laat rijpen wat zinloos begon.
Pijn, verdriet, boosheid, wrok, schaamte en spijt,
voor elke dezer kwalen heeft God nu een zalf.
Een middel dat koelt en ook heelt alle wonden,
het licht van de klok dat we kennen als tijd.
God onderwijst zich in vorm van zijn Schepping,
dát wat hij tijdloos en eenzaam niet leert.
Zo gezien blijkt dat de kleinste creatie,
het wonderlijk raadsel van Gods plannen eert.
Hoe onbeduidend en zinloos het leven soms schijnt,
er is niets dat blind opstaat en doelloos verdwijnt!