LUISTERRIJK

 

Ik kan het enkel vertellen zoals slangen vervellen,

een groeiproces kruipend door zeeën van tijd.

Want ieder spreken zal de eenheid steeds breken,

tijdloze lichtflits, gestrekt, eeuwigheid.

 

Staarde als kind al naar het goddelijk patchwork,

prematuur venster met beeldspraak gevuld.

Spitste mijn oren, te zacht om te horen,

vlinderstruik dichtte met tijdloos geduld.

 

Leerde ontdekken een veelheid aan plekken,

landschappen buiten, heelal binnenin.

Een wereld verborgen, gevrijwaard van zorgen,

behoedzaam afstastend, het prille begin.

 

Nam geen genoegen met kleuren en vormen,

wilde ook weten hoe alles ontstond.

Draaide het weefsel toen achterstevoren,

zal je vertellen wat ik daar toen vond.

 

Touwtjes in lussen met knopen ertussen,

verbindingen spannend, kris kras door elkaar.

Quarks en atomen, researchidiomen,

God maakt zijn schepping met taal openbaar!