MOEDERTAAL

 

Symbolisch is de vrouw het archetype van begrenzing,

want moeder geeft gestalte aan de vormeloze wens.

Zoals maan het zonlicht samenbalt en terugkaatst voor aanschouwing,

verdicht de liefde in de moederschoot zich sluimerend tot mens.

 

Onder water klinkt heel zacht....  voor de eerste maal...

dof en warm de stem van plaats en tijd.

Kadans van hart en adem, ABC in moedertaal,

tweetakt die verdeelt de eeuwigheid.

 

Als nieuw leven naaktgeboren, dan haar slakkenhuis verlaat,

wikkelt moeder het snel in een doek van woorden.

Noemt het blij en dankbaar het allermooiste dat bestaat,

het eerste rijm dat kleine oortjes hoorden.

 

De moedertaal neemt liefdevol nieuw leven bij de hand,

dat stapsgewijs de wereld wil verkennen.

Benoemt elk ding als paar, wijst op zegen en gevaar,

leert zo de dingen uit een oogpunt kennen.

 

Vanuit het eigen perspectief, stoot het af en heeft het lief,

claimt een plek, in wat geen grenzen heeft.

De moedertaal biedt ruimte aan, wat híer en dus niet dáár wil staan,

hoop- en angstgedreven naar zijn eigen doelen streeft.

 

Aan wie verloren, ongekend door het leven gaat,

geeft de moedertaal herkenning en vertrouwen.

Tot de dag waarop ineens dan plots de geest opstaat,

en de grens toont van de taal der vrouwen.