WINTERSPREI

Met omgekeerde zonnekracht,

verzilvert de decembernacht,

het kristallijn stillevend ondermaanse.

Hexagoon geronnen tijd,

over bos en buurtschap uitgespreid,

‘t wit en wezenloos toegedekt Freudiaanse.

Waar de Mensenzoon zijn Vader mimet

en menig stil verlangen kiemt,

bestemd om in de zinnen te ontluiken.

Een droom die tijd en plaats weerstaat,

hier ongezien in maanlicht baadt,

onder sneeuwbedekte bomen, tussen struiken.